ترجمه و متن اصلی در ادامه مطلب
ترجمه↓
با چوب های ناهموار روی پشتمون ما به خورشید سلام میکنیم
این روی چشمهامون میدرخشه
زندگی لاجوردی توی تنگی نفس میشینه
ما خیلی طولانی راه رفتیم، خطی که کشیده شده و زمین وسیع رو قطع میکنه
چون دنیا مارو توی این خط حک کرده
روی خط راه برو
روی خط راه برو
روی خط راه برو
روی خط راه برو
روی خط، رد پای ما کجا پا میزارن؟
کدوم اسمون اخرش بزرگ میشه؟
حتی اگر دنیا معلوم بشه، چیزی که به ما داده شده نیست
به نا کجا آباد ما فرار میکنیم
خورشید حک شده، درخشش سوزان، در سراسر دنیا
زیر آفتاب روز اول راه برو
یکی یکی درد به شادی تبدیل میشه
زیر آفتاب روز اول راه برو
یکی یکی درد به شادی تبدیل میشه
متن اصلی↓
With the rugged woods at our back we greet the sun
It shines in our eyes
An azure life dwelling in breathlessness
We walk the long, drawn-out line that cuts across the vast land
Because the world carved us on that line
Camminare sulla linea, linea
Camminare sulla linea, linea
Camminare sulla linea, linea
Camminare sulla linea, linea
On that line, where do our footprints step to?
What sky spreads at the еnd of it?
Even if the world that unfolds is not what we arе given
To the unknown we run
Carving sunrise, burning bright, across the world
걸어가 첫 날의 태양 아래
한 걸음씩 고통은 환희로 변해
걸어가 첫 날의 태양 아래
한 걸음씩 고통은 환희로 변해